رهیافت "فرهنگ استراتژیک" ملی در الگوی دیپلماسیِ فرهنگی چندجانبه با تأکید بر امنیت فرهنگی

رهیافت "فرهنگ استراتژیک" عبارت است از وجوه پایهای، مشترک و مبتنی‌بر هویت جمعی در قلمرو ملی و منطقه‌ای؛ که در چارچوب شاکله‌ی  امنیت فرهنگی مرتبط با امنیت ملی، بتوان الگویی جدید و بدیل را صورت‌بندی نمود و به اعتبار آن، برای پیشگیری از وقوع منازعات داخلی و تحکیم و تقویت روابط جمعی ملی و منطقه‌ای بتوان راهحلی کارآمد و پایدار ارایه کرد. ضرورت طرح این رهیافت، با پیچیده‌ترشدن شرایط و اوضاع کشور و منطقه رابطه‌ای مستقیم دارد و بر این امر دلالت میکند که رهیافت‌های سخت‌افزاری (نظامی) و سیاسی، به رغم لازم بودنشان، برای حل بسیاری از مسایل و گسترش امنیت و رفاه در جوامع، از کارآیی و کفایت لازم برخوردار نیستند. این مقاله در راستای تعمیق و تکمیل الگوی پایه‌ی پیشرفت، به‌ویژه ارایه‌ی الگویی برای پیشنویس سند تدابیر (نظام‌سازی) تنظیم و تدوین شده است. از این‌رو، با مفروض قراردادن پایه‌ی "ایمانی" برای امنیت، ضمن اتخاذ رهیافت فرهنگی استراتژیکی، امنیت فرهنگی را با توجه به رویکرد سازه‌انگارانه و گذار از رویکرد رئالیستی، توضیح می‌دهد و با معرفی راهبردهای داخلی و خارجی در جهت فراهم نمودن زمینه‌های الگوی دیپلماسی چندجانبه، الگویی عملی را به تصویر می‌کشد.